Ubiór

Tradycyjnie przedstawia się ich ubranych na czarno, z kolczugą pod okryciem wierzchnim, mieczem na plecach i twarzą pokrytą czarnym barwnikiem. Wizerunek wywodzi się z teatru kabuki, gdzie czarny ubiór jest noszony przez pomocników podczas przedstawienia. Widownia przyjmuje, że są oni "niewidzialni", dlatego postacie ninja noszące takie kostiumy również miały być "niewidzialne".

Techniki

Techniki, którymi posługują się ninja, zwane ninjutsu dzielą się na innin "techniki do działań w ukryciu" oraz yōnin – "techniki do działań jawnych". Innin przeznaczone są do zadań dywersyjnych. Yōnin stosuje się podczas przygotowanych wcześniej ataków. Ninja byli nie tylko wspólnotą, ale i ugrupowaniem charakteryzującym się obszerną znajomością fauny i flory oraz chemii.

Pochodzenie nazwy

Japońskie określenie to shinobi-no-mono (jap. 忍の者), słowa ninja (忍者) rozpowszechniło się szerzej ze względu na to, iż jest łatwiejsze w wymowie. Słowo ninja zdobyło popularność w kulturze po II wojnie światowej. Główny znak nin (jap. 忍)oznacza tajemnicę, skrytość i wytrzymałość. Jutsu (jap. 術) oznacza prawdę i umiejętność.

Szkolenie

Szacunek dla starszych

Doświadczeni wojownicy planowali misje, które mieli wykonać młodsi. Genin - uczniami zostawali młodzi kandydaci, którzy trenowali od najmłodszych lat. Znali najprostsze techniki kamuflażu i pomagali starszym wojownikom. Chunin - wyszkoleni przez weteranów stali na czele najtrudniejszych misji i przygotowywali uczniów. Jonin - mieli największe doświadczenie. Szkolili najlepszych i nadzorowali przygotowanie najmłodszych wojowników. Planowali najazdy i ataki, ale rzadko brali udział w misjach.

Średniowieczni nurkowie

Żeby móc niepostrzeżenie spędzić wiele godzin pod wodą, ninja rozprowadzali mech na powierzchni rzek i jezior, które zamierzali pokonać. Zmniejszało to widoczność fal wzburzanych ruchem szpiega. W płytkich wodach ninja musieli się czołgać. Oddychali dzięki kawałkom bambusa (fukyia), które mogły też służyć jako dmuchawki.

Całkowita cisza

Przyszły szpieg musiał poruszać się niepostrzeżenie – na przykład wzdłuż ścian – oraz naśladować odgłosy zwierząt, a w nocy również skradać się przy świetle księżyca i ukrywać w cieniu drzew. Kroczący wojownik ninja stawiał stopy bokiem, a podczas biegu stąpał na ich przedniej części.

Niepozorny wygląd

Ubranie służyło jako kamuflaż i schowek na broń. Chusta, która zasłania twarz wojowników ninja nazywa się tengui. Miała utrudnić rozpoznanie szpiega, ale służyła również jako pas oraz opatrunek. W wielu warstwach okrycia ukrywano broń. Miecz zawieszano na pasie na plecach, a kusari-gama, czyli łańcuch z sierpem na końcu, chowano przy kostce. Shuriken ukrywano w wewnętrznej sakwie. W podróży obszerne okrycia chroniły przed chłodem i deszczem. Czarne ubranie, mało widoczne podczas nocnych wypraw, miało czerwone akcenty, przez co ewentualne plamy krwi mniej rzucały się w oczy.

❮ ❯